این روزها حالم یه جوره دیگه شده چون سالگرد فوت حسین پناهی.مردی بزرگ و دوست داشتنی که من خیلی خیلی دوستش دارم. تا زمانی که از دستش نداده بودیم هیچ کسی قدرشو ندونست حالا که مرده اشعارشو به یادمون میارن و خوبیهاشو.کاش زمانی که زنده بود کمی به فکرش بودن ولی با این همه ما وظیفه کوچکی را که داریم انجام می دهیم و از اعماق وجودمان فریاد می زنیم و می گوییم
((( روحش شاد)))
و باز هم
روحش شاد
و یادش گرامی باد
یادش پایدار ...
حالا جون من فریاد نزن روحش شاد....یواش هم بگی میشنوه..همسایه هاتون شاکی میشن!
شما ببخشید